स्वप्ना आणि सत्या भाग २

दोघेही हॉटेलमध्ये चाट खात बसलेले. तिचे डोळे अजूनही स्वप्नाळूच.
ती: कसला भारी पिक्चर होता ना?
तो: ठीक होता. नेहमीसारखाच होता तसा.
ती: (हिरमुसून) तुझं आपलं नेहमीचंच. किती रोमँटिक होता. मला तर जाम आवडला. परत जायचं का?
तो: खुळी आहेस का काय? आजच पाचशे रुपये घालवलेत. आणि पुन्हा जायचं?
ती: किती पैसे पैसे करतोस रे?
तो: मग? नको करू?
बोलत बोलत त्याने त्यांच्या प्लेटमधली शेवटची दही पुरी खाऊन टाकली. तिने रागानं त्याच्याकडे पाहिलं.
तो: अरे? आता काय झालं?
ती: काय म्हणजे? खायच्या आधी विचारायचंस तरी ना?
तो: हे बघ असं असतं. म्हणून मी तुझ्यासोबत एक प्लेटमध्ये खात नाही. आणि म्हणे रोमँटिक वाटतं.
त्याने चिडवलं.तिने हसून जीभ चावली. बिल भरून दोघेही गाडीवर बसले. रस्त्यात तिला सुंदर लाल गुलाबाची फुलं दिसली विकायला ठेवलेली.
ती: तू का नाही देत रे मला अशी गुलाबाची फुलं गिफ्ट?
तो: परत काय आता?
ती: तो हिरो बघ किती रोमँटिक होता.
तो: हे बघ ते उगाच फुलांवर पैसे घालवायला मला नाही आवडत.
ती: मी काय रोज म्हणत नाही त्याच्यासारखे पण वर्षातून एक द्यायला काय जातंय?
तो: पण ते घेऊन तू काय करणार आहेस? दिवसभर त्याच्याकडे बघून पोट भरणार आहे का? की वेणीत घालणार आहेस?
ती: ईईई, वेणीबिणी काय? पण छान वाटतं ना असं फूल दिलेलं?
तो: उलट मी तर म्हणतो हे असं फुलात पैसे घालण्यापेक्षा तुझी एक पाणीपुरीची एक प्लेट येईल.
ती: शी ! किती बोअरिंग आहेस रे?
ती गप्पच बसली तिच्या पिक्चरमधल्या हिरोला आठवत. तरीही तिला राहवेना.
पुढे बोललीच ती: पण मी काय म्हणते तुला काय फरक पडणार आहे १० रुपयाने?
तो: (वैतागून) पण तुला काय फरक पडणारे मी ते न दिल्याने?
ती: (मनातल्या मनात) बाकी इतकं सर्व करतो, तर मग माझ्यासाठी म्हणून इतकं करायला काय होतंय त्याला?
तो: (मनातल्या मनात) आजच इतका खर्च करून आलो. तरीही शेवटी फूलच महत्वाचं?

आज पुन्हा एकदा स्वप्न आणि सत्याचं भांडण झालं होतं. आज पुन्हा एकदा ते दोघे तोंड फिरवून बसले होते.

विद्या भुतकर.
https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/