तुलना

सध्या ख्रिस्तमसच्या सुट्टीसाठी एका जवळच्या मित्रांकडे आलो आहे. ख्रिस्तमसला पोरांसाठी काही गिफ्ट घेण्यासाठी बाहेर पडलो होतो. मग काय ! मीही हात धुवून घेतला. :) मला घड्याळे आवडतात. आता हे म्हणजे फक्त बोलायला. मला काय? साड्या, जीन्स, पॅन्ट, खरे दागिने, खोटे दागिने, चपला सर्व घ्यायला आवडतं. :) पण म्हणायचं म्हणून,"मला घड्याळे घ्यायला आवडतात", आणि २ घेतलीही. एकदम खूष झाले. घरी परत आलो तर मैत्रीण म्हणाली,"अगं माझ्याकडे कूपन्स आहेत. संध्याकाळी जाऊन त्या घड्याळ्यांवर वापरू." मूळ किमतीच्या २०% कमी झाले असते, मग मी अजून खूष.
         संध्याकाळी दुकानात जाऊन ते कूपन वापरलं, तर ती रजिस्टर वरची बाई म्हणाली,"हे चालणार नाहीत घड्याळावर." तिने स्वतःच एका घडाळ्यावर १०% कमी करून दिले आणि आम्ही परत आलो. आता सकाळी मी जितकी खूष होते तितका आनंद मला संध्याकाळी होत नव्हता. उगाच गेले त्या १०% साठी असे वाटले. त्या १०% नी माझा १००% आनंद काढून घेतला.
       मध्ये एकदा एकांनी मला सांगितले,"उन्हाळ्यात कोथिंबीर, काकडी, दोडका अशा भाज्या लावणे एकदम सोपे आहे. "
 मी म्हंटले,"मला ना भाज्यांपेक्षा फुलेच लावायला आवडते."
        बरोबर आहे ना? होतं काय, भाजी लावायची, वाढवायची. मग त्यात कीड लागली की वाईट वाटणार. औषध मारले तरी चालणार नाही. आणि त्याची तुलना बाहेरून विकत आणलेल्या भाज्यांशी होतेच. कुठे ते १ डॉलरचे एक पौंड टोमॅटो आणि कुठे बारीक-मोठे दोन चार टोमॅटो तेही महिनाभर वाट पाहून आलेले. त्यापेक्षा फुले बरी ना? ती येण्याची उत्सुकता तर असतेच. एखादं आलं तरी चालतं आणि बाहेर कितीला मिळेल याची तुलना होत नाही. त्यामुळे या भाज्यांच्या नादाला लागायचेच नाही. फुलणाऱ्या फुलांचा आनंद घ्यायचा.
         असे अनेक अनुभव येतात. प्रत्येकवेळी कशाशी तरी तुलना केली की आपला आनंद कमी होतोच. नवीन गाडी घेतलीय, घर आहे, मुलं आहेत किंवा अजून काही. दुसऱ्यांशी तुलना झाली की दुःख येणारंच. होय ना? वाटणे कदाचित स्वाभाविक असेलही, मनुष्यस्वभावच तो. पण ते वाटतंय याची जाणीव होऊन ते मनातून काढून टाकणं मात्र जमायला हवं. आज ते घड्याळ घेतल्यावरही थोडं वाटलं होतं, थोडा वेळ लागेल डोक्यातून जायला ते २०%. पण एकदा ते हातात घातले की सर्व विसरून जाईल हे नक्की. :)

विद्या भुतकर.
https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/