भांडण

             ती उठली कधीतरी सकाळी. तो शेजारी नव्हता त्यामुळे किती वाजलेत बघण्याचं काही विशेष कारण नव्हतं. तरीही तिने पाहिलं शेजारच्या फोनमध्ये आणि परत पडून राहिली तशीच, लोळत. हे काही आज पहिल्यांदा नव्हतं. त्यांचं भांडण झालं की मग तिच्या सोबतीला यायचा, 'तो', तो म्हणजे आळस हो ! काल रात्री घातलेले वाद आठवायलाही नकोत, इतकी आळशी व्हायची ती. तशीच झाली आजही. अर्धा तास झाला, या कुशीवरून, त्या कुशीवरून, तोंड उशीत खुपसून, फोनमध्ये जरा मेसेज वगैरे पाहून झाले, सर्व करून झालं. शेवटी उठली, डोळ्यांनी धुसर दिसेल इतकेच उघडत बाथरूम मध्ये गेली. तॉईलेट वर बसून राहिली सुन्न. यंत्रवत हात फ्लशकडे गेला. उठून ब्रश केला, यंत्रवतच. बरंच काम केलं त्यामानाने. 

             काहीतरी केलं पाहिजे, असा विचार करून किचनमध्ये आली. भांडी सिंकमध्ये तशीच पडलेली. कालचा भातही न झाकलेला तसाच. 'शेजारची ताटली झाकायला हवी', तिने विचार केला. त्याने तिचा चहा करून ठेवला होता. साय आलेला तो चहा भांड्यात तसाच गरम केला, गाळून घेतला, आधी वापरलेल्या गाळण्यानेच. कप हातात घेऊन बाहेर हॉलमध्ये आली. पडद्याना ढकलून आत येणारा उजेड तेव्हढाच काय तो तिथे होता. बाहेर पाऊस आहे की ऊन हेही बघायची इच्छा नव्हती. सोफ्यावर बसून राहिली, शून्यात बघत.  चहा संपला. कप शेजारच्या टेबलावर ठेवला. काल खाल्लेली प्लेट तिथेच होती, तिला ढकलून जमेल तितका आत सरकवला. 

         हॉलमध्ये पडलेल्या पसाऱ्यावर फिरता फिरता तिची नजर आपल्याच पायाकडे गेली. 'नखं वाढलीत' तिने विचार केला. 'ऑफिसला जाताना त्या एका शूज मध्ये अंगठा दुखतो तेंव्हाच लक्षात येतं, पायाची नखं कापली पाहिजेत. आता कापावी का?'.  त्यात तिला पळताना ठेच लागून काळं-निळ झालेलं नख दिसलं. पळायला जावं का? किती पोट वाढलय, आज काल डाएट कडे अजिबात लक्ष देत नाही. तिने बसल्यामुळे सुटलेल्या पोटाच्या टायरकडे पाहीलं. मग बसल्या बसल्या सोफ्यावर आडवी झाली आणि पाय पोटात घेऊन तशीच पडून राहिली. किती वेळ लोटला माहीत नाही. मधेच फोन थरथरला. टेबलावरून उचलून आलेला मेसेज पाहिला. पाचेक मिनिट पहात राहिली काहीतरी विचार करत. 

            एकदम अंगात आल्यासारखे उठली, खिडक्यांवरून पडदे बाजूला सारले. ऊन झरर्कन आत आलं. भरभर हॉलमधले सामान आवरलं. खरकटे कप, प्लेट आत नेली आणि सर्व कट्टा चकाचक होईपर्यंत थांबली नाही. घरातली प्रत्येक खोली तिच्यासोबत रूप पालटत होती. गाणी लावण्यासाठी तिने फोन उत्साहाने हातात घेतला. मघाचा तो त्याचा मेसेज वर तसाच दिसत होता, "Sorry". तिच्या चेहऱ्यावर पुन्हा हसू पसरलं. भांडण मिटलं होतं. 

विद्या भुतकर. 

https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/