मला ना रडायचं नव्हतं,
तू जन्मलास तेव्हा,
तुला पहिल्यांदा पाहिल्यावर.
पण ऊर भरून आला आणि डोळेही.
नसतं रडायचं मला,
तू सोडून जातानाही,
मागे वळून न बघता.
पण आठवणी भरून आल्या आणि डोळेही.
नसतं रडायचं मला,
प्रेमाच्या त्या पाशात असताना,
तुझ्या खांद्यावर डोकं ठेवून.
पण प्रेम उचंबळून येतं आणि डोळेही.
नसतं रडायचं मला,
जेव्हा मी भांडत असते,
तुझ्याशी, माझ्या हक्कासाठी.
पण राग अनावर होतो आणि डोळेही.
कधीच नसतं मला दाखवायचं,
दर्पण माझ्या भावनांचं,
लक्षण वाटतं ते असहायतेचं.
फक्त सिद्ध करायला स्वत:ला मग,
मन कणखर करावं लागतं आणि डोळेही.
विद्या भुतकर.
https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/
No comments:
Post a Comment