क्षुद्र

         खरंच, अनेकदा लोक ज्या परिस्थितीतून मार्ग काढत, धडपडत, शिकत आणि लढत मोठे होतात, काहीतरी करून दाखवतात, ते पाहून जे वाटतं ते लिहिण्याचा एक तोकडा प्रयत्न. त्यांचे ते अनुभव मग त्यांना मोठं करून जातात. त्यातून जे जिंकतात ते खरे विजयी वाटतात.  आपले लढेही सामान्य आणि धडेही. सामान्य माणूस म्हणून जे 'सामान्य' पण वाटत राहतं ना, ते व्यक्त करणंही अगदीच सामान्य वाटतं. त्यामुळे अनेक दिवस ही पोस्ट करायची इच्छा होत नव्हती. पण तरी ते 'वाटणं' कमी होत नव्हतं. शेवटी पोस्ट करत आहे. माझ्यासारखे कुणी कदाचित भेटेल हे वाचून किंवा निदान कळेल तरी की अजून असे वाटणारे लोक आहेत का? 

कधी कधी ना
फार क्षुद्र वाटतं
म्हणजे अगदीच गरीब नसल्यासारखं.
त्यामुळेच गरीब असल्यासारखं.

साधं सोप्पच आयुष्य,
लाखो नोकरदार असतात,
तसंच आपलंही.
छोटी सुरुवात, मोठी स्वप्नं
नोकरी, लग्न, मुलं-बाळ.

मग करोडो लोक दिसतात
माझ्या इतकेच सामान्य,
त्यांच्या तितक्याच छोट्या गोष्टी,
हेच, घर, गाडी, पैसा बचत.

मूठभर लोकांच्या लढाया मग
भारी वाटू लागतात.
वाटतं, आपल्या आई-बाबानं
इतकं सोप्प आयुष्य दिलं,
कुठे लढायला नाही गेलो
की गड चढायला गेलो नाही.

पण पर्याय नसतो,
लोकांच्या लढाया आपल्या म्हणून
लढता येत नाहीत.
आणि आपल्या छोट्या म्हणून
सोडता येत नाहीत.

दुसरा जिंकला तर त्याच्यासाठी
टाळी वाजवावीच लागते,
बाकी कितीही लहान असो,
प्रत्येकाला आपली लढाई
स्वतःच लढावी लागते.


विद्या भुतकर.
https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/