They care

पोस्ट तशी छोटीच आहे, पण गोष्ट मोठीय. काल जरा कणकण होती म्हणून सोफ्यावर पडून होते. थोड्या वेळाने डोक्यावर एक हात आला. पहिले तर, स्वनिक विक्सची बॉटल घेऊन, त्यातले थोडे माझ्या कपाळाला हलकेच लावत होता. म्हणले, "बाबांनी सांगितलं का तुला?" तर म्हणे,"नाही, तुला सर्दी झालीय म्हणून मीच घेऊन आलो." एकदम छान वाटलं तेव्हढेच दोन मिनिट. हि आजची गोष्ट नाही. अनेकदा, आम्ही कुणी सोफ्यावर पडलो असू तर तो पळत जाऊन स्वतः:ची लाडकी चादर घेऊन येतो आणि अंगावर घालून जातो. त्यांच्या खेळण्याच्या धावपळीत त्यांना तेव्हढे दोन क्षण सुचतात कसे याचं मला नवल वाटतं.

        अनेकवेळा, स्वनिकला खेळण्यांचा पसारा आवर म्हटलं की याचं तोंड वाकडं होतं. मीही हट्टाने त्यालाच आवरावं लागेल म्हणून सांगून ठेवते. तोही मग बराच वेळ रडारड करत बसतो. तर अनेकवेळा सान्वी त्याला मदत करायला जाते. कधी कधी मी तिला मदत करू नकोस म्हणूनही सांगते, तरीही ती करतेच. तोही मग ती रडत असेल कधी तर तिला समजावतो. 'दीदी' म्हणून तिचं ऐकतो. बरेचवेळा असंही झालंय, स्वनिक लहान असताना तो रडायला लागल्यावर आमच्याकडून शांत व्हायचा नाही. पण ती पट्कन त्याला हसवायची, अजूनही करते.

         हे सर्व सांगायचं कारण म्हणजे, आज काल अनेकवेळा वाटतं की मुलं लवकर मोठी होत आहेत. किंवा अनेकदा हेही ऐकलंय की, लवकर शाळेत गेल्याने बाहेरच्या जगाशी त्यांचा आलेला संबंध, टीव्ही, फोन यामुळे त्यांच्यातील निरागसता कमी होत आहे. तर कधी हेही की त्यांच्यातला हट्टीपणा पूर्वीच्या मुलांपेक्षा जास्त झालाय. आणि बरेच काही. आणि हो बरेचदा एक आई-वडील म्हणून आपण मुलांना योग्य ते शिकवतो आहे किंवा नाही अशा शंका येण्यासारख्याही अनेक गोष्टी घडतात. कधी शाळेतून तक्रार आली किंवा कधी मुलांचं भांडण झालं किंवा तेच कधी उलट आपल्याला बोलले तर लगेच मनात विचार येतो आपण योग्य करत आहोत का? मुलांना योग्य ते शिकवत आहोत का, इ. खरंतर मनात अनेक शंका असतात, आपण खूप सॉफ्ट आहे की खूप कडक. कधी कमी आहे की जास्त, असे अनेक प्रश्न पडतात. 

         पण घरी या अशा छोट्या गोष्टीकधी घडल्या की छान वाटते. वाटतं त्यांची निरागसता अजूनही आहे तशीच आहे. त्याचसोबत, त्यांच्या प्रेमळपणाही दिसतो. आई-बाबा, भाऊ बहीण यांच्यावर असलेलं प्रेम दिसतं. आणि मुख्य म्हणजे, आपण एक आई किंवा वडील म्हणून बाकी चुका करत असलो तरी, कुठेतरी काहीतरी बरोबरही करत आहोत याची खात्री होते आणि एक समाधानही मिळतं. वाटतं, they care, they really do! :)

विद्या.