कित्येक वर्षात पहिल्यांदा सुलभाकाकू लेकाकडे एकट्या राहायला गेल्या. कधी वेळ पडली नाही आणि आली तरी नवऱ्याला घेतल्याशिवाय गेल्या नाहीत. नात आजारी आहे म्हणून कळल्यावर मात्र हातचं काम सोडून धावल्या. १०-१२ दिवस झाले आणि लॉकडाऊन सुरु झाला. नवऱ्याची काळजी होतीच पण एकटीला परत गावाला जाणं जमलं नसतं.
रोज पोरगा सून कामाला लागले की काकू काकांना फोन लावायच्या. 'अहो, गोळ्या घेतल्या ना?', 'पोळ्या जमल्या की आज पण भातच?', 'कपडे धुताना स्टूल घेऊन बसत जा, वाकू नका.' अशा अनेक सूचना द्यायच्या, जमेल तसं आठवून विचारायच्या, सावरून घ्यायच्या. काका आपले, 'हो, झालं', 'केलं', 'ठीक आहे', इतकंच उत्तर द्यायचे.
आज सकाळीही असाच फोन झाला. ठेवता ठेवता काका म्हणाले,"ए ऐकतेस का?", बोलू की नको या विचारात पुढे बोलले, " हैप्पी बर्थडे हां."
काकूनीही 'हां, हां, ठान्क्यू' म्हणत फोन ठेवला आणि लाजून तोंडाला पदर लावला.
विद्या भुतकर.
https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/
https://www.facebook.com/VidyaBhutkar1/
No comments:
Post a Comment